Tijdens zijn bezoek aan India is Tosse langs vele dorpen geweest. Hier sprak hij mensen van verschillende achtergronden over hun leven, ervaringen en dromen. Vele van deze gesprekken gingen over de levensomstandigheden na cycloon Fani. Cycloon Fani verwoeste begin mei 2019 de huizen en levens van vele mensen in India. De cycloon was de zwaarste in de staat Odisha sinds 1999 en kwam in Puri aan land. Door de relatief goede voorbereidingen van de overheid waren mensen vroegtijdig gewaarschuwd om naar een veilige plek te vluchten. Uiteindelijk zijn er in totaal 1.2 miljoen mensen geëvacueerd, waardoor het dodental redelijk laag is gebleven.
Tijdens het bezoek aan de dorpen vertellen de mensen dat ze nog steeds geen, of heel weinig hulp hebben gekregen van de lokale overheid. Veel mensen wonen nog onder plastic zijlen of hebben het dak van hun hutje met plastic afgedekt als bescherming tegen de regen. Overal ligt nog puin en op sommige plekken zijn mensen nog bezig omgevallen bomen weg te halen. Het wordt Tosse, wanneer hij vraagt naar de dag van de cycloon, al snel duidelijk dat de inwoners van de dorpen de ramp nog niet volledig hebben kunnen verwerken. Fani heeft het kleine beetje wat deze mensen hadden opgebouwd totaal verwoest. Om hen een beetje te helpen, sjouwt en verdeelt Tosse voedselpakketen. Dit wordt enorm gewaardeerd door alle mensen.
Een van de projecten die Tosse bezocht is een school in Puri waar meisjes worden opgeleid om thuiszorg te verlenen. De meisjes vertellen dat het erg dankbaar werk is, en dat ze blij zijn dat ze een kans hebben gekregen om een opleiding te volgen en bij te kunnen dragen aan de maatschappij.
Onze eigen bijlesschool is uiteraard ook bezocht. De kinderen waren ontzettend blij ons te zien en Tosse werd opnieuw gezien als een hele bijzondere, lange, blanke verschijning. We werden met bloemenkransen onthaald en de kinderen hadden versjes voorbereid die ze voordroegen, het was prachtig! Het gebouw van de school was door cycloon Fani flink getroffen. Het dak was van het gebouw afgewaaid, net als de overkapping van de veranda. Gelukkig was het meeste al opgeknapt, het enige wat nog restte waren de muren, deze moesten nog geverfd worden. Tosse heeft de kinderen van de school het Nederlandse lied ‘Hoofd, schouders, knie en teen’ geleerd, dit was een groot succes! De kinderen vonden het geweldig en deden fanatiek mee met de bewegingen.
Het volgende project dat werd bezocht is een lagere school. Hier werden we als echte superhelden ontvangen! De kinderen van de school stonden opgesteld in rijen en begroeten ons allemaal tegelijkertijd toen we aankwamen. Hierna werden er traditionele liederen gezongen voor ons en speeches gehouden door zowel de docenten als leerlingen. Een meisje vertelde heel dapper in haar speech dat ze blij was dat ze naar school kon, maar dat ze helaas niet genoeg schoon drinkwater op school hadden. Dit was vreselijk om te horen, en ook aan Tosse was te zien dat hij het er moeilijk mee had. Des te meer werd voor hem duidelijk dat het werk van Q4L ontzettend belangrijk is. Het is voor ons zo normaal om de kraan open te draaien en schoon water te hebben, dat je bijna zou vergeten wat voor privilege het is.
Tosse schrikt van de hoeveelheid puin en afval die nog op het schoolterrein ligt. Omdat hij weet dat een veilige en schone omgeving erg belangrijk is voor kinderen bij het opgroeien en leren besluit hij een schoonmaak project te starten met de kinderen van de school en de rest van het team. De lokale manager rent als een speer naar de dichtstbijzijnde winkel om de benodigde spullen zoals handschoenen, bezems en mondkapjes te kopen zodat de grote schoonmaak kan beginnen!
Samen met de kinderen en het Q4L-team wordt er vol goede moed begonnen aan het opruimen van het puin. Na slechts twee uur puinruimen gaat de schoolbel, en de leraren geven aan dat de kinderen naar huis moeten. Omdat nog lang niet al het puin geruimd is, wil Tosse graag het project afmaken. Helaas kunnen de leraren de kinderen niet langer op school houden. Tosse realiseert zich dat het plan dat hij zo mooi in zijn hoofd had zitten, niet de realiteit is. De Indiase mentaliteit staat toch heel ver af van de Nederlandse, en de prioriteiten liggen voor veel mensen toch ergens anders dan hij had gedacht en gehoopt. Om deze realisatie even te laten bezinken besluit Tosse zich even af te zonderen om na te denken. Om hem de tijd te gunnen deelt de rest van het team fruit en drinken uit aan de kinderen en zij gaan vervolgens voldaan richting huis.
Lelita, de voorzitter van de stichting, gaat op zoek naar Tosse en zonder al te veel te zeggen neemt ze hem mee naar huis. Thuis aangekomen, gedoucht, gegeten en bijgekomen begint het gesprek. Lelita legt hem uit dat het er in India heel anders aan toe gaat dan hoe wij gewend zijn in Nederland. Omdat Tosse hoge verwachtingen had voor de mensen en het land, was hij verdrietig en teleurgesteld dat mensen toch minder coöperatief waren dan hij vooraf dacht. Na een goed gesprek met Lelita, die al jaren in India komt en dus meer ervaring heeft op dit gebied, kon hij er vrede mee hebben en verder met zijn verblijf in Odisha!
In de volgende blog is te lezen over het bezoek aan een ashram om informatie te krijgen over het warm en liefdevol thuis dat Q4L wil gaan bouwen.